Vandaag begint in Maastricht een nieuwe editie van het gevestigde "European Forum of Young Legal Historians", georganiseerd op toerbeurt door het roterende presidium van de "Association of Young Legal Historians".
Tijdens het voorbereiden van mijn eigen communicatie maakte ik snel wat statistieken i.v.m. de deelnemers. Op basis van de sprekers (incl. posterwalk, m.u.v. sessiepresidenten/inleiding-uitleiding) kom ik tot het volgende resultaat (rekening houdende met het feit dat ik als jurist en historicus dubbel mathematisch gehandicapt ben en deze selectie louter oppervlakkig op familienaam gebeurd is):
- Voormalige Oostblok/nieuwe-aankomende lidstaten (Polen, Hongarije, Bosnië-Herzegovina, Servië...): 22 (42%)- West-Europa, buiten België (en Engeland/Schotland, omdat dat nu eenmaal een eiland is en al de rest daaruit voortvloeit :-)): 8 (15%)
- België: 5 (10%)
- Latijns-Amerika: 3 (6%)
- Scandinavië: 3 (6%)
- Zuid-Europa: 3 (6%)
- Groot-Brittannië: 3 (6%)
- Azië: 2 (4%)
- Turkije: 2 (4%)
- Canada: 1
M.a.w. een uiterst diverse doorsnede van de verschillende rechtsculturen die Europa kent (Groot-Brittannië staat ook om die reden uiteraard apart; Frankrijk-Duitsland-Nederland samen in "West-Europa")... en een relatief sterke Belgische aanwezigheid. Die ook blijkt uit het colloquiumboek van vorig jaar (The Law on Stage/Die Inzenierung des Rechts), waar bij de vijftien weerhouden bijdragen drie van de hand van Belgische auteurs zijn.
Het volledige programma "European Traditions: Integration or Disintegration?" staat hier.
