L'art de se faire remarquer: de diplomatie van de Golfstaat Qatar (Les Enjeux Internationaux)

(bron afbeelding: quizz.biz.)

Een doorgaans discrete Golfstaat doet er alles aan om op te vallen op het wereldtoneel: op een paar jaar tijd heeft Qatar zich flink in de kijker gewerkt, niet in het minst in Frankrijk. Paris Saint-Germain, tot dan toe eerder zieltogende voetbalclub, werd opgekocht en getransformeerd tot een sterrenploeg met Zlatan en Beckham. De uittredende Franse president zou gelobbyd hebben voor de emir en daar nu -na afloop- financieel voor beloond worden. Zelfs in de banlieues (waar tot voordien enkel de Amerikaanse ambassade zich gewaagd had) investeert de oliestaat. "Le Prince du Qatar" en de Braziliaanse PSG-manager Leonardo zijn zelfs vaste poppetjes in Les Guignols de l'Info geworden. In de Assemblée Nationale maken politici van alle strekkingen zich zorgen over het zonder twijfel niet puur altruïstisch geïnvesteerde oliemanna.

Leonardo et le prince du Qatar aux Guignols - Video

Buiten Frankrijk kent iedereen Al-Jazeera, de Arabische variant op CNN, en bood Qatar aan om te bemiddelen in internationale conflicten van het Midden-Oosten tot Centraal-Azië. Les Enjeux Internationaux wijdden dan ook vanochtend terecht een interessante uitzending aan het onderwerp met een Franse specialiste, besloten met de boutade "de Emir zou het liefst Saint-Germain zien verdwijnen uit de naam PSG. Zo kan hij aan de hele wereld tonen dat hij Parijs heeft opgekocht." Agnès Levallois ziet in het interview de opgang van Qatar vooral als een gevolg van het tanende aanzien van een verdeeld Saoedi-Arabië en wijst op de regionaal gekleurde berichtgeving van Al-Jazeera (veel over Syrië, niets over de opstanden in Bahrein).

Zie ook de passage van Christian Chesnot, auteur van een boek over de Qatarese diplomatie "du chéquier" (van het chequeboekje), op Le Grand Journal, en verklaart dat Qatar in de eerste jaren van Sarkozy's presidentschap 400 miljoen euro heeft betaald om gijzelaars uit Libië los tr krijgen (Canal+, link hier).

Quai d'Orsay

 (afbeelding: Congres van Parijs, 1856; bron: Wikimedia Commons)

Zeer interessante uitzending van Les Lundis de l'Histoire (France Culture) over de Quai d'Orsay, de materiële sedes van de Franse diplomatie, en meer bepaald over de diplomatie van het Tweede Franse Keizerrijk (1849-1871) (cf. onder Louis XIV en Louis XV zitten de bureaux des Affaires Étrangères in Versailles). Een hoop gebeurtenissen passeren de revue: de conferentie van Parijs (1856), die een einde maakte aan de Krimoorlog en het Ottomaanse Riji 'opnam' in het Concert van Europa, de opkomst van Pruisen onder Bismarck, de interventie in Syrië, die in Mexico, de Italiaanse eenmaking... Philippe Levillain ontvangt drie eminente specialisten van de negentiende eeuw, onder wie ambassadeur-historicus Jacques-Alain de Sédouy.
Link naar de podcast hier.

Posted with Blogsy

Heden en verleden in de buitenlandpolitiek van Jacques Chirac (1995-2007)

(Jacques Chirac en George W. Bush in 2005; bron afbeelding: Wikimedia Commons)

 
Interessante Enjeux internationaux vanochtend, met Prof. em. Maurice Vaïsse (mijn masterproefpromotor in Sciences Po een paar jaar terug). Hij bracht onlangs een collectief werk uit over wel heel recente geschiedenis: de buitenlandpolitiek van Jacques Chirac, die amper zes jaar geleden nog in het Élysée zat. Deels op gedeclasseerde documenten (waarvoor onderzoekers persoonlijk aan de fameuze dérogation bij de gevreesde Archives Nationales zijn geraakt) wordt het recente verleden in perspectief geplaatst. Een paar voorbeelden:

• Continuïteit (door de neo-gaullist Chirac zelf beklemtoond) met het buitenlandbeleid van de Gaulle (waarvan Vaïsse de grote specialist is) ? In werkelijkheid stuurde Chirac zelf al aan op de reïntegratie in de commandostructuur van de NAVO (iets wat Sarkozy uiteindelijk heeft doorgevoerd; zie daarover de vlammende "open brief aan Hubert Védrine" van Régis Debray in Le Monde Diplomatique van de maand maart, pp. 1 en 6-7)
• Uitwerking van de regels voor de euro (uitdieping), eigenlijk een project van Mitterrand, uitvoering van de grote uitbreiding van de EU naar het Oosten (2004, 2007), ondanks initiële Franse terughoudendheid
• De Europese Grondwet (2005): breuk met de Franse bevolking in het referendum (zowel uitdiepen als uitbreiden waren een brug te ver), die ook vandaag de debatten in Frankrijk nog bepaalt
• Herintegratie van Rusland in het "Concert international": Franse steun voor opname in de G8, WTO...
• Irak: vers onderzoek uitgevoerd door Pierre Melandri toont aan dat Frankrijk eigenlijk niet over de middelen beschikte om consequent te zijn in zijn verzet tegen de Amerikanen; Chirac was vrij snel verplicht om de betrekkingen te herstellen (zie alweer het artikel van Régis Debray in Le Monde Diplomatique p. 7, waar hij verwijst naar de interventies van de socialisten Moscovici en Rocard op de Amerikaanse ambassade in Parijs)

De uitzending (een dikke tien minuten) kan hier herbeluisterd worden.

Rechtshistorische courant, maart 2013

De collega's Debaenst, Vandenbogaerde en Vankeersbilck werkten een nieuwe Rechtshistorische Courant af. Blikvanger is zonder meer het droevige nieuws van het overlijden van prof. em. dr. h.c. mult. Robert Feenstra (Leiden), een monument van de rechtsgeschiedenis in Nederland en ver daarbuiten.

Meer informatie op de site van het Instituut voor Rechtsgeschiedenis.