OPINIE: "In Frankrijk deelt links rake klappen uit aan president Macron" (De Morgen, 30 juni 2020)

(bron afbeelding: CIM)

Ik schreef een opinie voor De Morgen.

Eerste paragraaf:

Het was enigszins verwacht na de eerste ronde, maar de einduitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in Frankrijk verraste toch nog. Om maar een voorbeeld te nemen: iedereen dacht dat Bordeaux bij het rechtse LR zou blijven. Aan het einde haalde de linkse lijst het, en bleek zelfs neo-trotskist Philippe Poutou tien procent van de stemmen te hebben gehaald. Niemand gaf twee jaar geleden veel voor haar overleven, maar Anne Hidalgo (PS) haalt in Parijs de helft van de stemmen. Martine Aubry, de moeder van de 35-urenweek, overleefde nipt. Toch kon ze haar blijdschap over het algemene resultaat moeilijk verstoppen. Zelfs in 2008 onder Sarkozy was de uitslag voor links niet zo verbluffend goed als nu..

Lees het volledige stuk bij De Morgen.

INTERVIEW: "Groene golf overspoelt Frankrijk" (Het Nieuwsblad, 30 juni 2020)

(bron afbeelding: CIM)

Ik werd geïnterviewd door Jef Van Hoofstat in Het Nieuwsblad van 30 juni 2020.

Lees de tekst hier.

OPINIE: Macron na corona, meer van hetzelfde ? (De Morgen, 26 juni 2020)

(bron afbeelding: CIM)

Ik schreef een opinie voor De Morgen.

Eerste paragraaf:

Zondag trekken de kiezers in 4.855 Franse gemeenten onder corona-beperkingen naar de stembus. De eerste ronde ging nog door in het eerste weekend van de lockdown (15 maart). Veel (gepensioneerde) kiezers bleven thuis. In de meeste (kleinere) gemeenten is er geen tweede ronde, maar in de grote steden is de strijd nog open. LREM, de jonge partij van de president, deed het slecht. De partij komt niet in beeld als alternatief op plaatsen waar de president nochtans wél scoorde in 2017. De kandidate die in Rijsel gelanceerd werd tegen Martine Aubry, moest zowel PS als groenen met een straatlengte laten voorgaan. In Bordeaux staan links en rechts gelijk, met meer dan 20 procent voorsprong op de partij van de president. In Marseille haalde LREM nog geen 8 procent. Gérard Collomb, de PS-nestor die Macron steunde in 2017 maar de regering verliet na een jaar, heeft in Lyon een alliantie gesloten met rechts, tégen LREM. ‘Niet de windhaan is gedraaid, maar de wind’: als politieke overlever Collomb van kant wisselt, is er waarschijnlijk iets grondig veranderd.

Lees het volledige stuk bij De Morgen.

ARTIKEL: 'Het Verdrag van Kortrijk van 28 maart 1820 en de Frans-Belgische grens: Une manière plus précise et invariable' (De Leiegouw LXXXII (2020), 61-80)

(bron afbeelding: Wikimedia Commons)

In het kader van de tweehonderdste verjaardag van het Verdrag van Kortrijk (28 maart 1820), dat de grens afbakende tussen het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en Frankrijk (en dus ook de huidige Belgisch-Franse grens mee bepaalde), schreef ik een stukje voor het heemkundig tijdschrift De Leiegouw.

De tekst verscheen een dag of tien terug en kan worden gelezen door een nummer van het tijdschrift te bestellen. Het verdrag kan worden geraadpleegd in de belangrijkste verdragencollecties, zoals Oxford Historical Treaties Online (71 Consolidated Treaty Series 1) of de Recueil des traités de la France (zie hieronder).

ARTICLE: "Renonciations et possession tranquille : l’abbé de Saint-Pierre, la paix d’Utrecht et la diplomatie de la Régence" (Clio@Thémis: revue européenne électronique d'histoire du droit/European Electronic Journal in Legal History n° 18 (2020) (OPEN ACCESS)

(image source: Clio@Thémis)

Abstract:

Abbot Saint-Pierre (1658-1743) is one of the most studied early 18th century political thinkers. His “utopian” project of perpetual peace was published during the Utrecht Peace Congress (1712-1713), where plenipotentiaries from various European powers ended the War of the Spanish Succession (1701-1714). As Merle Perkins demonstrated, Saint-Pierre’s conceptions on the state of nature and man’s violent instinct were similar to Hobbes’. Saint-Pierre, by contrast, believed in the possibility to overcome the violent state of nature. The key element here was the freezing of reciprocal legal claims by monarchs, which were always a source of conflict. Leaving quarrels behind, the “European Union” would be able to ensure the “tranquil possession” of sovereigns. The diplomatic context after the Peace of Utrecht was more compatible with his position than his first version (1712), wherein he castigated balance of power-politics. The peace was based on the mutual renunciations by the most prominent pretenders to the Spanish Succession. Saint-Pierre redacted the 1717 edition of his Projet to convince the Regent’s diplomats. Their efforts focused on finding a solution for the duchies of Parma and Piacenza, and the Grand-Duchy of Tuscany. The context of Regency diplomacy explains the attempts of Saint-Pierre to deliver a credible message, able to convince the actors of French foreign policy.

Résumé:

L’abbé de Saint-Pierre (1658-1743) est un des penseurs les plus étudiés du début du dix-huitième siècle. Son projet « utopique » de paix perpétuelle fut publié pendant le Congrès de paix d’Utrecht (1712-1713), où des plénipotentiaires de diverses puissances européennes mirent fin à la guerre de Succession d’Espagne (1701-1714). Comme le souligne Merle Perkins, les conceptions de Saint-Pierre, comme celles de Hobbes, partaient de la crainte comme fondement de l’ordre social et de la nécessité d’un arbitrage obligatoire. Saint-Pierre croyait en le dépassement de l’état de nature violent. L’élément-clé était la fixation des prétentions juridiques réciproques des souverains, source de querelles. En abandonnant les querelles, l’ « Union européenne » pourrait assurer la « possession tranquille » des souverains. Le contexte diplomatique après la paix d’Utrecht était davantage compatible avec sa proposition que celui du début de la conférence, où Saint-Pierre fustigeait l’équilibre des pouvoirs. La paix était basée sur les renonciations réciproques des principaux prétendants à la succession d’Espagne. Saint-Pierre écrivit l’édition de 1717 de son Projet pour convaincre les diplomates du Régent, qui s’appliquaient à introduire une solution semblable pour les duchés de Parme et de Plaisance, et pour le Grand-Duché de Toscane. Le contexte de la diplomatie de la Régence explique les tentatives de l’abbé de formuler un message crédible, susceptible de convaincre les acteurs de la politique étrangère française. 

Read the full article here. (DOI 10.35562/cliothemis.316)

This article is part of a special issue "Histoire du droit international", which I had the honour to co-edit with Raphaël Cahen (VUB) and Elisabetta Fiocchi Malaspina (Zürich). Our common introduction ('L’essor récent de l’histoire du droit international') can be found here (DOI 10.35562/cliothemis.298).

FOCUS SECTION: With R. CAHEN & E. FIOCCHI MALASPINA (ed)., Training, Ideas and Practices. The Law of Nations in the Long Eighteenth Century (Journal of the History of International Law/Revue d'histoire du droit international XXII (2019)) (OPEN ACCESS)

(image source: Brill)

The Journal of the History of International Law/Revue d'histoire du droit international published a focus section dedicated to "Training, Ideas and Practices. The Law of Nations in the Long Eighteenth Century", which I coordinated with Raphaël Cahen (VUB/CORE) and Elisabetta Fiocchi Malaspina (University of Zurich). This section results from the conference co-organised in Paris by CORE, the Maison de la Recherche and the Fondation Biermans-Lapôtre, with the generous support of the CIERA.

Further papers from this conference are due to appear in a thematic issue of the open access-journal Clio@Thémis:Revue électronique d'histoire du droit.

Our common introduction can be read here: DOI 10.1163/15718050-12340141 (open access)

BOOK REVIEW: Maris KÖPCKE, A Short History of Legal Validity and Invalidity. Foundations of Public and Private Law (Forum Historiae Iuris)

(image source: Twitter)

I reviewed the book of Maris Köpcke, A Short History of Legal Validity and Invalidity. Foundations of Public and Private Law (Cambridge: Intersentia, 2019) for the Forum Historiae Iuris.

First paragraph:

This book (as the title indicates) is a short and breath-taking overview of the history of validity in Western legal culture from Roman law to constitutional control.1Köpcke tackles an essential normative problem: what is the role of lawyers’ ‘intentional say-so’ (8) in changing ‘legal positions’? How did the ‘legal technique’ (p. 3) of validity originate in private law, to assess or empower legal ‘transactions’ (translation of Savigny’s Rechtsgeschäft)? If transactions (contract, testament) exist in their own, validity is the technique used by lawyers to restrain or remove them. Hence private law’s initial focus on invalidity (8). How did it develop in the ius commune, and, finally, how did it apply to public decisions (administrative adjudication) and law-making (judicial review)? Constitutionalism (implying the precedence of fundamental norms over legislation) is presented as ‘just another sense’ of the ‘long-standing technique’ of validity (7).

The full text is available in open access here.