De campagne voor de primaires draait nog een paar weken, debatten tussen de kandidaten moeten nog komen, maar... de perspectieven voor een socialistische overwinning in 2012 lijken toch een stuk minder optimistisch dan vorig jaar.
Alle hoop lag tot voor kort bij Martine Aubry, als ernstig en onaantastbaar alternatief voor DSK. Helaas voor haar hangt ze in de peilingen een stuk achter François Hollande te bengelen. Nu goed, peilingen zijn relatief, aangezien men zelfs niet weet wié zal gaan stemmen bij de primaires op 9 en 16 oktober, die openstaan voor alle linkse sympathisanten.
Hollande is nochtans geen verbluffend sterke kandidaat. De eeuwige wauwelaar heeft nooit een sterk standpunt ingenomen over eender welk thema en was tien jaar lang een zeer bleke "premier secrétaire" van een verdeelde PS (1997-2007).
Daartegen zou je toch gemakkelijk moeten kunnen winnen. Vooral met de steun van de meeste grote PS-kanonnen (Bertrand Delanoë, Pierre Mauroy, Laurent Fabius, Elisabeth Guigou, Jean-Christophe Cambadélis) en opkomende talenten (Anne Hidalgo, Bruno Julliard).
Maar neen ! Aubry is geen echte campaigner en heeft moeite om echt enthousiasme los te weken bij de basis. Sinds de start van het nieuwe schooljaar zijn ook de
Guignols de l'Info terug. Wat begon als een ietwat overdreven karikatuur (
"Face à Martine Aubry, même un cochon peut être élu") begint nu toch wel erg op de realiteit te lijken. Aubry's eerste grote meeting in Toulouse wordt door alle observatoren gezien als een weinig begeesterende flop.
Le Petit Journal (de andere satirische gesel van Canal+) wist aan te tonen dat er
aan de deur geselecteerd werd tussen jongeren en minder jongeren (om mooie tv-beelden te krijgen). In flagrante tegenspraak met het discours van de kandidate. De houterige en vervelende Aubry wordt nu opgevoerd als een running gag.
Wat is het belang van een dergelijk programma ? Het beslist geen verkiezingen op zich, maar zet wél de toon voor de campagne. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat Balladur in 1995 in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen gewipt is door de beeldvorming in de veel bekeken poppenshow. Aubry heeft bovendien het nadeel dat haar vervelende en ellenlange toespraken inderdaad zelfs de meest overtuigde supporters doen indommelen...
Bijgevolg stelt zich de vraag: wie van deze bende weinig overtuigende kandidaten (om nog maar over de compleet doorgeslagen Ségolène Royal te zwijgen) kan Sarkozy -onvergelijkbaar campagnebeest- of een van de centrumkandidaten (bijvoorbeeld Jean-Louis Borloo) de baas ? Aubry draagt al mijn persoonlijke sympathie weg, maar ik vrees dat ze de campagne gewoon niet aankan.
